verslag activiteitenweek

H’art museum

Op woensdag was ik bij het H’art museum, dat vroeger Hermitage heette. Door omstandigheden, die te maken hebben met het verleden, is de naam veranderd naar H’art museum. Rusland is een paar jaar geleden Oekraïne binnengevallen. De naam Hermitage had met de Russische banden van het museum te maken. Na de inval van Rusland Oekraïne een paar jaar geleden, is besloten de naam te wijzigen.

Het museum raad ik zeker aan!

Toen we aankwamen bij het museum moesten we even wachten op de begeleidster. Daarna gingen we naar de eerste verdieping, waar de tentoonstelling van Kandinsky te zien kregen. Ze begon te vertellen over hoe Kandinsky begon met niet-abstracte kunst, zoals dit werk:

Ze vertelde dat Kandinsky heel veel schilderijen maakte van dorpen en bergen. Hij woonde in Duitsland voor de eerste wereldoorlog. Hij had een vrouw waarmee hij getrouwd was, maar die had hij achtergelaten in Rusland, zijn geboorteland. Ongeveer 3 jaar voor de oorlog maakte zijn vrouw het uit met hem.

 Kandinsky maakte ook veel kunstwerken waar veel schaduw in voorkwam, daarvoor gebruikte hij soms ook zwart papier voor, waardoor je heel goed de schaduw kon zien. Hieronder een mooi voorbeeld waar hij schaduw toepast:

Later brak de oorlog uit, Kandinsky had er heel even geen last van totdat er een schaarste kwam aan papier en andere belangrijke spullen voor het maken van kunst. Kandinsky was ook Russisch, dus hij werd teruggestuurd naar zijn geboorteland. Daar verhuisde hij naar een plek ver in de bergen, een klein huisje. Hier kon hij lekker vrij schilderen, totdat de camera in ontwikkeling kwam. Hij vond dat als je een niet-abstracte schildering wilde hebben, je maar een foto moest maken. Dit was het punt waarop schilders begonnen met gevoelens en gedachtes te uiten op papier. Bij Kandinsky kun je zien dat er verschillen kwamen tussen zijn oude en nieuwe schilderijen:

Bij dit schilderij begon Kandinsky steeds meer de abstracte kunst te gebruiken. Later begon Kandinsky muziek te uiten op een stuk papier, hij gebruikte dan bekende muziekstukken van bijvoorbeeld Mozart. Hier is een voorbeeld daarvan:

Hij laat bijvoorbeeld zien dat een geel vlak een bas voorstelt en een rode streep een viool. Nadat de begeleidster dit allemaal had verteld kwam er nog een schilderij langs, dat ik de allermooiste vind:

Dit schilderij is een van de laatste werken van Kandinsky. Het is een combinatie van alle vormen en kleuren die hij ooit eerder in zijn schilderijen had gebruikt. Ik vond hem heel mooi. Stel je zou aan mij vragen wat abstracte kunst is zou ik dit schilderij als voorbeeld geven. Ik vind het zo mooi hoe Kandinsky al die vormen heeft gebruikt en samengevoegd tot een schilderij. Dit schilderij is ook gebruikt bij zijn begrafenis. Jammer dat de rondleiding zo kort was, anders was ik even gestopt bij de andere mooie kunstwerken van Kandinsky.

Nawoord van deze tentoonstelling

Deze tentoonstelling was leuk en ik heb veel gezien, ik heb geleerd dat je op alle details moet letten zelfs als je ze niet direct kunt zien. Ik zal het nogmaals zeggen deze tentoonstelling is zeker aan te raden. Dit was mijn eerste verslag van de activiteitenweek.

Stedelijk museum

Op dinsdag 22 oktober ging ik met mijn groepje naar het Stedelijk museum. We gingen naar een tentoonstelling dat de Collectie heet, met meer dan 500 werken van 1870 tot nu. Ik ging hierheen omdat het moest. De meest bekende kunstenaars waren onder andere: Andy Warhol, Vincent van Gogh en Pablo Picasso (de meeste hiervan stonden op de website). Toen de begeleider vertelde over de tentoonstelling verwachtte ik een mix tussen moderne en oude kunst.

De begeleider vertelde dat de tentoonstelling ging over hoe de ontwikkeling kwam in de kunst vanaf 1870 tot nu, hij vertelde dat er drie delen waren: Collectie 1980-nu, Collectie 1950-1980 en Collectie tot 1950. Deze Collecties hadden thema's van de actuele gebeurtenissen in die tijd, zoals de oorlog of andere gebeurtenissen. Meer dan de helft van de tijd moesten we zelf rondlopen. Wat mij opviel aan de kunst die werd tentoongesteld was dat sommige kunstwerken een beeld van de toekomst voorstelde, zoals dit werk van Ahmed ögut:

Ik vond het jammer dat de rondleiding zo kort was, want ik vond de kunstwerken die werden tentoongesteld best mooi, zoals een soort boot die helemaal bedekt is met witte uitsteeksels van Yayoi Kusama (collectie 1950-1980):

Wanneer je de tentoonstelling binnenloopt kan je gelijk zien in welke periode je zit, zoals voor 1950. In deze periodes heb je voor de meerderheid alleen maar schilderijen, niet echt mijn ding. Ik hou meer van kunstwerken waar aspecten van de realiteit zijn toegevoegd, zoals het kunstwerk hierboven. Ik vond alleen de eerste Collectie stom maar de andere twee had ik wel meer de aandacht voor. Dus ik vond de tentoonstelling geslaagd.

Er was ook nog een opdracht dat we een kort filmpje moesten maken voor het museum. Deze had ik uitgevoerd met Altan. Het was een soort reclame.

Nawoord van deze tentoonstelling:

Deze tentoonstelling heeft me geholpen om te begrijpen hoe mensen begonnen na te denken over hoe kunst de wereld beïnvloedde, zoals bij alle schilderijen rond de tijd voor 1950 en alle grote bijzondere kunstwerken na 1950 tot nu. Ik heb ontdekt dat kunst niet alleen om de buitenkant gaat maar ook wat er binnen in de kunstenaar omgaat. Soms hebben kleuren en vormen een andere betekenis dan je denkt. Dit fenomeen kwam bij veel kunstwerken voor in de tentoonstelling, dat vond ik ook leuk eraan. Deze tentoonstelling raad ik ook ten zeerste aan. Ik moest soms ook meerdere minuten naar kunstwerken kijken voordat ik het echt snapte.

    Koninklijk Paleis op De Dam

Op 21 oktober ben ik naar het Koninklijk Paleis op De Dam gegaan. De groep werd in tweeën gesplitst met ieder een eigen begeleider/begeleidster. Ik ben hierheen gegaan omdat het in mijn rooster stond. Tijdens de rondleiding werd er vertelt de prachtige binnenkant van het paleis ontworpen is door de architect Jacob van Campen.

Toen we aankwamen bij de ingang van het paleis, bij de Dam, moesten we eerst in een rij staan die gelukkig niet heel lang was. Daarna hingen we onze jassen op en liepen we de hele grote zaal in, de zaal heet de Burgerzaal. Deze was helemaal versierd met grote beelden en lange pilaren, sommige beelden waren ook bedekt met bladgoud. Op de grond lagen drie kaarten van de wereld. De begeleider vertelde dat de zaal 34 meter lang is en 25 meter hoog. Hij heeft ook verteld dat het Koninklijk Paleis op De Dam al meer dan 200 jaar het ontvangstpaleis is van het Koninklijk huis, een plek waar staatshoofden worden ontvangen. Ook kregen we de Vierschaar te zien, dit is gemaakt door Artus Quellinus en dit bevat het mooiste beeldhouwwerk dat in de 17e eeuw in Nederland is gemaakt. In de Vierschaar werden de doodstraffen uitgesproken. Hieronder 3 foto's van de Vierschaar.

Deze rondleiding van de Burgerzaal en de Vierschaar vond ik best interessant, omdat ik nog nooit in het paleis was geweest en ik me vroeger altijd voorstelde hoe het van binnen uitzag, het was mooier dan ik verwachtte. Ook wilde ik vroeger altijd het dak op van het paleis, dit kwam door de film Wiplala. In de film komt het beeld op het dak (Atlas) tot leven. Ik vond het ook leuk om die grote beelden te zien.

Ik vind het interessant hoe die zijn gemaakt en ontworpen. We kregen ook te zien waar de koning of koningin uit het raam zwaaiden of beter gezegd wuifden, heel vet! Ik denk dat ik deze rondleiding het leukst vond, omdat het paleis me echt aansprak. Jammer dat de rondleiding maar een uurtje was.

Nawoord van deze tentoonstelling

Deze tentoonstelling heeft me geholpen met het begrijpen van hoe het interieur eruitziet van het Paleis Op De Dam. Ik vond het jammer dat er niet veel is verteld over hoe het is ontstaan, dat ga ik straks nog even opzoeken. Ik heb ook ontdekt dat aspecten van een beeld heel nauwkeurig kunnen zijn en dat het meestal een diepe betekenis heeft. Ik vond het een prima tentoonstelling, alleen volgende keer ga ik zelf even een rondje lopen.